Reizen

12/09/2016

Vandaag ben ik samen met een grote groep internationale studenten op kamp vertrokken. We waren met een groep van 32. Ik keek heel erg uit naar het kamp, we moesten namelijk al begin augustus beslissen dat we het wel of niet wouden doen. We moesten om 6:30 op school zijn. Een vroege start dus. We vertrokken richting het Tongariro National park. Dat is ongeveer 350km van hier. We hebben er ongeveer 9 uur over gedaan. Gelukkig hebben niet heel de tijd gereden 😉.  We zijn eerst opnieuw gestopt in de Waitomo Caves. Meer hierover kan je lezen onder ‘Rotorua’. Dan zijn we in Otorohanga gestopt om te eten. Nadien zijn we naar ‘Kiwihouse’ gegaan. We hebben daar een paar kiwi’s gezien. Man, die kunnen agressief zijn 😅.  We waren er namelijk net op het moment ze eten kregen. De kiwi begon de voedster aan te vallen haha. Het was eigenlijk best schattig want het beestje kon toch niet winnen. Ook waren er vele anderen vogels te vinden. Het was eigenlijk een soort zoo, speciaal voor vogels. Na het vogelavontuur zijn we doorgereden  naar Camp Taurewa. Het kamp bestaat uit allemaal verschillende hutjes. De meisjes werden verdeeld onder vier hutten. Twee van twee personen, een van acht en een van tien. Ik sliep met zes andere in de kamer van 8. We waren met vier Duitsers, twee Belgen en een Noor. We hadden dus nog een bedje over voor onze zakken op te leggen. Nadat we geïnstalleerd waren werden we verwacht in de eetzaal. Hoe werden we in gemixte groepen geplaatst. In deze groepen hadden we elke dag een taak. De taken waren: afwassen, groetjes snijden, koken, badkamers schoonmaken en lunch voorbereiden. Na het eten (sla met pasta met witte saus en broccoli) hadden we afwas. Dat viel nog best mee. Daarna hebben we nog een potje tafeltennis gespeeld. Echt tafeltennis was het niet. We speelden: De wereld rond. Daarbij wandel je rond de tafel en sla je op het balletje wanneer het jouw beurt is. Wanneer de klok tien uur dertig sloeg werd het tijd om te gaan slapen 💤

13/09/2016

Vandaag toen we opstonden konden we niet klagen.  We werden om 06:00 gewekt en wanneer we buiten gingen om naar de ontbijttafel te gaan werden we overdonderd met een super mooie zonsopkomst. Foto’s zijn te vinden onder “Foto’s Nieuw-Zeeland” 😊
Nadat we al onze warme kleren hadden aangetrokken stapten we in de bus op weg naar de skipiste. We vertrokken op naar ‘Mount Ruapehu’. Dat was een eindje rijden maar viel al bij al nog mee. Bij aankomst werd ons al het skigerief aangegeven. Ik keek er erg naar uit. De enige domper was het weer. Er was heel veel mist dus was de zichtbaarheid misschien 50 meter. We moesten dan allemaal een kleine oefentest doorstaan. Nadien werden we in twee groepen verdeeld. Beginners en gevorderden. Ik vond dit niet bepaald ideaal aangezien ik geen beginner meer ben maar ook zeker niet gevorderd ben. Ik werd wel in gevorderd geplaatst maar moest gewoon de voorziene les niet meedoen als ik niet wou wegens ‘eventuele te hoge moeilijkheidsgraad’. Anna en ik begonnen met skiën op de beginnerspiste. We waren dat al vrij snel beu en gingen dan maar ‘Up the mountain’. Hier had je 4 verschillende soorten pistes. Ze werken hier niet echt met rood, blauw en zwart maar als ik het moet beoordelen zou ik zeggen: twee blauwe, een rode en een zwarte. Ik heb een blauwe en een rode gedaan. We begonnen met de blauwe piste de ‘Rockgarden’ is genoemd. Waarschijnlijk wegens het grote aantal rotsen dat er te vinden is. Nadien zijn we naar de rode piste gegaan. Deze vond ik persoonlijk best gevaarlijk, mede door het slechte weer. Ook was het gewoon niet erg duidelijk waar te skiën en was de sneeuw best slecht. Stoppen was een heuse opdracht. Na het avontuur hebben we ons in een cafeetje gezet aan de piste en onze lunch opgegeten.
Na het skiën zijn we naar de hot pools gegaan. Dit zijn natuurlijk verwarmde zwembaden. Het deed echt heel erg veel deugd na het skiën met een temperatuur van 5°C ineens in een zwembad van 40°C.
Dan keerden we terug naar het kamp om te eten en onze zak klaar te maken voor de volgende dag. We gingen namelijk op tweedaagse vertrekken. Ook hadden we als taak: de badkamers kuisen. Na de vermoeiende dag werd het eindelijk bed tijd.

14/09/2016

Ook vandaag stond vroeg opstaan op het programma. Her was best goed dat we gisteren onze zakken al hadden klaargemaakt. Ik zou er namelijk in de ochtend geen zin meer in hebben. We moesten best veel meenemen. We moesten alles wat we aanhadden nog eens extra meenemen in onze rugzak. Dat bestond uit: een thermolegging en top, een short, wollen sokken, een regenbroek, een wollen trui of fleece, een regenjas en handschoenen.  We moesten alles dubbel meenemen omdat alles wat je aanhad toch doorweekt zou zijn bij aankomst in de hut. Ook moesten we eten dragen. Dit bestond uit risotto, erwten, een half brood, boter, twee kookpotten, twee gasvuurtjes, aanstekers, jam, pap, choco mousse, maïs, suiker, melkpoeder, chocolade poeder (voor chocomelk), … En nog wat spulletjes. Het eten werd wel verdeeld onder vier. We werden voor het wandelen ook nog eens in twee groepen verdeeld. De ene groep bestond uit 12 meisjes en wandelden 8km op de eerste dag en ongeveer 5km terug. De andere groepen bestond uit 12 jongens en 8 meisjes, ik was lid van deze groep. Wij hebben 14,3km gewandeld op de eerste dag en 5,6km op de volgende dag.
Voor het echte vertrek zijn we eerst nog met de bus tot in het Visitor Centre van Whakapapa gereden. Van daaruit werden we dan definitief gesplitst en kon het avontuur beginnen. We begonnen onze wandeling best rustig. Het was vrij vlak het eerste half uur. Toen we in het bos aankwamen begon het wat meer berg op en berg af te gaan. Uiteindelijk kwamen we aan bij een waterval! Dat  was echt heel mooi en tof! We zijn daar ook voor de eerste keer in twee uur gestopt voor een koekje en een slokje water. We zijn dan ook achter de waterval door gewandeld. Dat was echt heel tof om te doen en best avontuurlijk ook. Zoals ik al zei, we werden hoe dan ook doorweekt. Dat kwam niet alleen door de waterval maar ook omdat het al sinds ’s morgens vroeg was aan het regenen. In het bos hadden we wel wat bescherming maar daar bleef het dan ook bij. Dan zijn we verder gewandeld. Het was nog ongeveer 4 uur tot aan de hut. We begonnen deze vier uur met veel, heel veel trappen. We moesten namelijk op de hoogte geraken als waar de waterval begint. Dat was eigenlijk echt het ergste van de hele wandeling, trappen. Nadien wandelden we in een soort van open vlakten aan de kant van bergen. We hadden dus ook geen bescherming tegen de regen. Na ongeveer twee uur werd het tijd voor de volgende ‘challenge’. We moesten een rivier oversteken. Deze kwam tot aan onze knieën. Niet bepaald een pretje om achter af met natte voeten verder te wandelen, maar och ja, dat hoort er nu eenmaal bij. Na het rivier avontuur werd het etenstijd, dat was weer ongeveer twee uur later dan onze vorige stop. Echt veel tijd hadden we niet, we begonnen al gauw verder te wandelen. Onderweg werden er wel wat spelletjes gespeeld en er viel wat raadsels op te lossen. Als ik terug thuis ben zal ik zeker een raadsel vertellen, hihi. 😊 . Ook moesten we nog een andere rivier oversteken, deze was wel niet zo diep. Wat ik ook erg leuk vond is dat we zelfs door sneeuw hebben gewandeld. Het was zeker een wandeling om nooit te vergeten. Na een zes uur en half durende wandeling kwamen we eindelijk aan in de hut. Deze hut wordt ook wel het hotel van de hutten genoemd omdat het zo nieuw is. Bij aankomst bleken er ook nog drie andere mensen in onze hut te verblijven. Het is namelijk open voor iedereen. Toen we binnengingen moesten we meteen al onze natte kleren uit doen en onze schoenen en rugzakken ophangen. We namen dan al onze spullen uit de rugzak en gingen naar onze kamer. De jongens en meisjes hadden elk  een aparte kamer. Wij moesten onze kamer ook delen met de drie andere gasten. Een probleem is dit natuurlijk niet, wij komen enkel in de  kamer voor te slapen na een vermoeiende dag. Nadat we ons een beetje hadden geïnstalleerd moesten we koken. We moesten in dezelfde groepjes van vier ons eten voor vier voorbereiden. Anna en ik maakte de hoofdmaaltijd klaar en Ariane en Julia maakten het dessert klaar. Het was eigenlijk best tof om te doen. Toen ons eten klaar was kwam de leraar bij ieder groepje proeven van de rijst. Wij werden tweede met een 6,8 op 10😂. Na het eten werden er rond het haardvuur nog wat spelletjes gespeeld. Eerst werd er wat met de kaarten gespeeld en dan werden spelletjes als ‘zwarte magie’ gespeeld. We sloten de avond af met weerwolven. Het werd niet gespeeld op de manier zoals wij het kennen maar het was echt super leuk!  Om een uur of tien gingen we eindelijk slapen. Wat een dag!

15/09/2016

Toen we vandaag opstonden in de hut moesten we meteen aan het ontbijt beginnen. We hadden niet veel tijd want we werden om 11:00 weer in de bus verwacht. Als ontbijt maakten we wat warme chocomelk en cornflakes. Na het ontbijt moesten we onze trekrugzak terug klaarmaken. Dat betekende dat je al je natte kleren er weer lekker in mocht gaan steken. Ook onze slaapzak terug oprollen, dit is niet altijd een pretje. Nadat we ook de hele hut hadden gepoetst en wat foto’s hadden genomen werd het tijd om weer te vertrekken. Het moment waarop we onze rugzak terug moesten aandoen was het ergste. Je bent al overal stijf en moet dan de zware rugzak terug aandoen. Gelukkig voor ons was het merendeel van het eten al verdwenen. Het was nu ook niet aan het regenen. We begonnen al gauw met wandelen. Het was nog ongeveer 5,6km tot aan dichtstbijzijnde weg. Het was best warm vandaag. We zijn onderweg ook gestopt zodat we onze fleece trui konden uitdoen. Op de weg stond de buschauffeur (Freddy 😆) ons op te wachten. Het was een best rustige wandeling. Vrij vlak en gedeeltelijk door het bos. Toen we uit het bos kwamen hadden we ook zicht op een heel mooie berg! We kwamen dan eindelijk aan in de bus. Het eerste wat we deden was meteen met de andere groep onze avonturen delen. De andere groep zijden dat ze in een kleine hut moesten overnachten zonder licht. Zij waren om 16:00 al in hun hut en wij om 18:00. Ook moesten zij een rivier doorsteken tot aan hun heupen (voor de kleinere van de groep natuurlijk). Ik ben wel blij dat ik in mijn groep was. We reden dan naar een dorpje dichtbij de plaats waar we gaan raften. We hebben ons daar gedurende 45 minuten neergezet en gegeten. Dan was het nog 5 minuten rijden tot aan de rafting plaats.
We kregen daar allerlei spullen die we moesten aandoen voordat we op het bootje konden stappen. Om te beginnen kregen we een fleece trui dan een wetsuit met korte mouwen, dan een regenjas  en dan waterschoentjes. Ook kregen we een helm een een reddingsvest. Nadat we  alles aanhadden stapten we terug op de bus en reden we naar de rivier. Bij aankomst moesten we van groot naar klein staan en werden we in zes groepjes verdeeld. Ik zat samen met Anna in de groep en kregen als begeleider van onze groep Grace toegewezen. Zij was de enige vrouwelijke ‘watergids’. Ik vond dat wel tof, misschien is het zelfs iets voor mij 😉.  Eerst kregen we een ‘Safety Briefing’ en dan konden we eindelijk vertrekken. Het was een rivier van graad drie. Vijf is het hoogste en één is het laagste. Mooi in het midden dus. Ik keek heel erg uit naar het raften en het was ook zeker de moeite. De rivier bevatte veel rotsen dus moet je soms het heel technisch varen. Bij bijna elke nieuwe uitdaging zoals een ‘rapid’ hoorde een naam. Deze namen werden gegeven aan de hand van gebeurtenissen in het verleden. Zo noemde er eentje ‘Air New Zealand’. Dit kwam doordat er daar ooit een groep stewardessen was en de hele boot omgekanteld was op die plaats. Ze moesten achter de boot zwemmen. Ook is er een stuk van de rivier dat de ‘Legbraker’ noemt: (Niet voor gevoelige lezers) Er was een groep jongeren die zonder begeleider kwam raften. Er had iemand het idee om uit de boot te spingen en het hele stuk te zwemmen. Dit liep helaas anders af. Hij kwam met zijn twee benen vast te zitten tussen twee rotsen. De enige manier om zijn benen er uit te krijgen was door ze beide te breken. Maar nu genoeg, bij ons is er niets gebeurd. Op ongeveer 3/4 van het hele raften was er een rustig stukje waar we uit de boot mochten springen, dit heb ik dan ook met plezier gedaan. 😊 Het was trouwens een 14km tocht op het water. Bij aankomst werden er nog wat foto’s genomen van ons in het bootje.
Toen we jammer genoeg uit het water moesten liepen we allemaal snel richting de bus en reden we opnieuw naar de hotpools. Ik kon hier opnieuw erg van genieten. Toen we terug in het kamp aankwamen moesten we meteen beginnen met groentjes te snijden. Het werd namelijk spaghetti vandaag. Ik vond het eten erg lekker vandaag.  Dan moesten we onze zak al klaarmaken voor morgen. We moesten de volgende dag namelijk snel vertrekken om op tijd op school aan te komen. Ook moesten we het hele kamp nog kuisen. We werden opnieuw in groepen verdeelt en kregen per groep een checklist met dingen die gedaan moesten worden. Wij moesten in de keuken werken en hebben ongeveer twee uur gepoetst met acht in dezelfde keuken. Daarna werd het tijd om te gaan slapen.

16/09/2016

Om 6 uur stonden we op, nog geen drie kwartier later zaten we in de bus op weg naar huis. We zijn op de terugweg niet zo vaak gestopt.  We zijn rond 11:00 opnieuw in Otorohanga gestopt op te eten. Dan zijn we doorgereden naar Pukekohe. We zijn daar gestopt voor een ijsje. Ik wou eerst twee bollen nemen maar zag dan de grote van een bol. Eentje was genoeg 😉.
Om 14:45 kwamen we eindelijk op school aan. Het was echt een toffe week!
Maar mijn plannen zijn nog niet gedaan. ’s Avonds om 19:00 gingen we naar een musical op school. We hadden er namelijk al tickets voor gekocht. De musical heette ‘Hairspray’. Het was echt heel professioneel. Ik was blij dat ik was gegaan!

Ik heb heel erg genoten van mijn week! Ik zou het heel graag nog eens opnieuw willen doen!

De waterval

De Waihohonu hut waarin we verbleven